[ทหารเสือ] EP. 2.2 บทลงโทษของคนดื้อ

ติ๊ดๆ

เสียงนาฬิกาดิจิตอลดังบอกเวลาสี่ทุ่มตรง คริสเหลือบตามองนาฬิกาสลับกับใบหน้าของภรรยาก่อนจะก้มหน้ามองเข่าตามเดิม ส่วนลูกชายอีกสองคนก็เหลือบตามองคุณแม่แล้วก็ก้มหน้ามองสำนึกผิดเป็นเสือถอดเล็บตามคุณพ่อไปโดยที่ไม่กล้าเถียงอะไร

“น้องอู๋กับน้องฟ่านไปนอนได้แล้ว” อี้ชิงยืนกอดอกพูดเสียงนิ่งปรายตามองลูกชายตัวแสบทั้งสองคนพร้อมกับออกคำสั่งให้กลับไปนอนที่ห้อง หลังจากที่เขาเทศนาอีสามอู๋เรื่องที่เอารูปไปติดที่โรงเรียนตั้งแต่สองทุ่มครึ่งจนถึงสี่ทุ่มจนตอนนี้ดูท่าทุกคนคงจะซึมซับเรื่องที่เขาพูดไปมากพอสมควรแล้ว ก็คงถึงเวลาต้องแยกย้ายกันเสียที

“แต่ว่าอยากนอนกับคุณแม่” อี้ฟานที่3ว่าพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองคุณแม่คนสวยตาละห้อย ทำขมวดคิ้วนิ่วหน้าท่าทางน่าสงสารหวังให้คุณแม่ยอมใจอ่อนลดโทษให้ เปลี่ยนจากแยกกันนอน5วันเป็น3วัน

“ไม่ได้ หนูโดนลงโทษอยู่ ไปนอนเลย พรุ่งนี้ไปโรงเรียน” อี้ชิงพูดเสียงแข็งชี้นิ้วไปที่ประตูเป็นการยืนยันคำสั่งเดิม เขาเห็นลูกชายทั้งสองทำหน้าจ๋อยกระโดดลงจากเตียงเดินไหล่ห่อคอตกผ่านออกไปที่ประตูแถมยังสบถพึมพำทำเหมือนวัยรุ่นเซ็งอีกด้วย

“ทำไมคุณพ่อขี้โกง....” เสียงอู๋ฟ่านสบถพึมพัมทำปากเชิดเดินผ่านหน้าคุณแม่ออกประตูตามพี่ชายไป อี้ชิงก็ได้แต่คิดในใจว่าดีแค่ไหนแล้วที่เขาปล่อยให้ลูกชายได้กลับไปนอนห้อง ส่วนอีอู๋ตัวพ่อนี่ไม่ต้องห่วงมันเลยค่ะ.....

เดี๋ยวกูก็จะเนรเทศพ่อมึงอีกคน....

“จะนอนยังคะ” พอเห็นลูกชายเดินออกไปจากห้องคริสก็เงยหน้าถามภรรยาทำใจดีสู้เสือเผื่อจะได้นอนด้วยคืนนี้ เขาไม่ได้ซั่มเมียมาหลายเพลาแล้วเพราะเจ้าสองอู๋นั่นจนรู้สึกอึดอัดไปหมดแต่ก็ไม่อยากชักออกเพราะมันจะอึดกว่าถ้าได้ทำจริง....

“ไม่ต้องมาเนียนเลย วันนี้คริสก็ทำความผิดเหมือนกัน” อี้ชิงพูดหน้าตายแล้วเดินไปนั่งบนเตียงข้างๆสามีก่อนจะเอนตัวลงกับที่นอนโดยยกขาวางพาดตักของคริสเอาไว้ เขาคิดว่าถ้าจะลงโทษอีฝรั่งก็ไม่ต้องทำอะไรมากหรอก แค่นอนเฉยๆเดี๋ยวมันแน่นอกตายไปเอง

“หื้อ...งั้นเดี๋ยวบำเพ็ญประโยชน์ชดใช้ให้นะคะ คริสยอมล้างหม้อ ทาสีให้ทั้งเดือนเลย” คริสจับขาภรรยาให้พับงอตั้งชันขึ้นกับพื้นเตียงก่อนจะแหกขาออกแล้วแทรกตัวไปกลางหว่างขา โน้มตัวกอดทับอี้ชิงเอาไว้แต่ก็ยังไม่วายโดนตบหน้าเบาๆอย่างหยอกล้อ

“ทะลึ่ง” อี้ชิงเหลือบตามองอีสามีจอมหื่นกามพร้อมกับยกมือขึ้นตบแก้มเบาๆเป็นเชิงเตือนว่าคริสกำลังอยู่ในช่วงถูกลงโทษ แต่เชื่อเถอะว่าถ้ามันมาไม้นี้ยังไงมันก็ต้องโดนแทงอยู่ดีต่อให้ขัดขืนก็โดน

คริสขี้เกียจฟังคำพูดเยอะแยะจากภรรยาอีก เขาโน้มใบหน้าลงไปกดจูบลงบนริมฝีปากอวบอิ่ม

CUT

“ไม่เอา~ เหนื่อย~” อี้ชิงไม่สนว่าตัวเองจะเสร็จหรือไม่เสร็จ ตอนแรกเขาก็ยอมรับหรอกว่าอยากทำแต่พอทำๆไปมันก็เหนื่อยรู้สึกเหมือนต้องใช้กำลังมาก อีกอย่างเซ๊กส์สำหรับเขามันก็กลายเป็นเรื่องที่ไม่สำคัญไปแล้ว ก็ไม่เชิงไม่สำคัญนักแต่ถ้าถามว่าระหว่างเสร็จแต่หมดแรงกับไม่เสร็จแต่ได้พักผ่อนจะอันไหนเขาก็เลือกที่จะเลือกอย่างหลังมากกว่า เพราะชีวิตมันไม่ใช่เมื่อก่อนที่เอากันตื่น9โมงแล้วจะยังไงก็ได้

ลูกมึงไปโรงเรียนแปดโมงเช้า ใครจะหาข้าวให้แดก....ชีวิตคุณแม่มันเหนื่อย~ T T

“งั้นไม่ทำก็ได้” คริสจูบปิดปากภรรยาแล้วส่งยิ้มให้ก่อนจะค่อยๆเขยื้อนตัวลงไปด้านล่างเข้าตำแหน่งกลางหว่างขาอีกครั้ง 

CUT

“ฮ่ะๆ” คริสหัวเราะออกมาน้อยๆยันกายขึ้นไปทิ้งตัวนอนข้างๆภรรยาก่อนจะรั้งร่างเล็กเข้ามากอดไว้เต็มอก สำหรับคริสวันพระไม่ได้มีหนเดียวไว้รอคืนหมาหอนอีกทีก็ยังได้ อีกอย่างเขาก็เข้าใจว่าภรรยาเหนื่อยมากกับการเลี้ยงลูกแฝดที่แสบยิ่งกว่าคนธรรมดาทั้งสองคนพร้อมกันโดยที่เขาเองก็ไม่ได้มีส่วนช่วยเหลืออะไรเท่าไหร่ พอเห็นลูกสนุกก็อยากทำให้ลูกมีความสุขมากขึ้นโดยที่ไม่รู้ว่ามันจะเป็นการเพิ่มความคำราณใจกลับศรีภรรยาไปซะได้

“รีบๆนอนได้แล้ว” อี้ชิงเบี่ยงหน้าหนีจมูกโด่งที่ยังคงซุกไซร้อยู่ที่แก้มเนียน เดี๋ยวจูบไปจูบมาก็มีอารมณ์อีก กลายเป็นเขาที่ไม่ได้นอนสักที

“ที่รักเหนื่อยไหมคะ”

“เหนื่อย” อี้ชิงตอบทันทีโดยที่ไม่คิด ก็ในเมื่อมันเหนื่อยจริงๆจะให้ยิ้มแล้วบอกว่าไม่เป็นไรหรือไงอีกอย่างเขาก็แค่บอกว่าเหนื่อยไม่ได้บอกว่าอยากเลิกทำหรือไม่อยากทำสักหน่อย

“งั้นเดี๋ยวคริสช่วยเลี้ยงลูกนะคะ”

“พอเลย ล้มเลิกความคิด” อี้ชิงยกมือขึ้นหยิกหนังหน้าท้องสามีที่ออกปากว่าจะช่วยเลี้ยงลูก เชื่อเถอะว่ามันจะเป็นยิ่งกว่ามหากาฬทำลายล้างบ้านหลังใหญ่ในพริบตา

“อ่าว ทำไมหละคะ”

“คริสนั่นแหละชอบพาลูกทำอะไรแผลงๆ แล้วอี้ก็ต้องไปตามเช็ดล้าง ไม่ต้องคิดทำอะไรเลย”

“ก็อี้เอาแต่อยู่บ้าน ถ้าคริสไม่พาลูกเล่นก็เบื่อตายเลย”

“ก็เล่นอะไรให้มันเหมือนที่คนธรรมดาเค้าเล่นกันหน่อย หาดทรายชายหาด ไม่ใช่อะไร สอนให้ลูกเล่นเน็ตตั้งกะเล็กๆ”

“ก็ดีออกเวลาโตไปจะได้ใช้หาความรู้....”

ดีออก.... redtube xvideo nuvid pornhub ที่อยู่ในบุ้คมาร์คมึงนี่คือความรู้ใช่ไหม....

“โอ้ย!” คริสร้องเสียงหลงเมื่อถูกภรรยาดึงฮามอยใต้ผ้าห่ม เขาคิดว่ามันดีถ้าลูกรู้จักเทคโนโลยีเร็วแต่แค่ควบคุมให้ใช้ในปริมาณที่พอเหมาะก็พอ สอนให้ลูกรู้ทั้งคุณและโทษจะได้ไม่ฉลาดเหมือนแม่ที่ไปสมัครบริการอะไรในอินเตอร์เน็ตมั่วซั่วแล้วมาหักบัตรเครดิตพ่อไปเดือนละ5พัน

“เงียบไปเลย” อี้ชิงยอมรับว่าเขาไม่ใช่พวกทันสมัยนักแต่เด็กที่อยู่ในวัยเด็กก็ควรเล่นอะไรให้มันเหมาะสมกับวัยถึงจะเป็นลูกเซเลปแก่แดดรู้ดีขนาดไหนก็ต้องอยู่ในการควบคุมของคุณแม่เพราะพ่อมันไม่ผ่านมาตรฐานการเลี้ยงดูบุตรตั้งแต่ตั้งชื่อลูกแล้ว เพราะงั้นเขาถือว่าสิทธิ์สั่งสอนลูกเป็นของอี้ชิง99.99%

“ครับ ไม่เถียงก็ได้” คริสไม่อยากรบรากับภรรยาเพราะถึงอย่างไรเขาก็คิดว่าอี้ชิงเลี้ยงลูกได้ดีมากแล้วก็อดทนสุดๆ ไม่ใช่ว่าคริสไม่รู้ว่าเขาก็เป็นตัวปัญหาพอกันแต่ทำไงได้คนมันภูมิใจในสายเลือด พอเห็นลูกหน้าตาคล้ายตัวเองอย่างกับแกะ แถมยังนิสัยเหมือนกันคริสก็เลยหลงตามใจลูกมากไปหน่อยเท่านั้นเอง....

 

คืนต่อมา

เสียงเจี๊ยวจ๊าวที่ยังดังไม่หยุดอยู่ในห้องนอนทำให้อี้ชิงเดินหน้านิ่วย่างสามขุมไปยังห้องนอนใหญ่ทันที ตอนนี้สี่ทุ่มกว่าแล้วเขาไล่ให้ลูกขึ้นมาตอนตั้งแต่3ทุ่มครึ่งแล้วป่านนี้เสียงอีสามอู๋มันยังเล่นสนุกกันอยู่เลย ไม่ได้รู้จักสถานภาพตัวเองว่ากำลังโดนลงโทษเหมือนพ่อมันไม่มีผิด

แกร๊ก

“คุณแม่มาแล้ว!!! ซ่อนเร็ว!!!” เสียงลูกอู๋ตัวแสบดังลั่นตั้งแต่ที่คนตัวเล็กยังไม่ได้เปิดประตูเข้าห้อง นี่คือเล่นกันเสียงดังไปถึงเมืองจีนแล้วอะไรคือมึงบอกให้ซ่อนตัว...

“ทำอะไรกันอยู่” อี้ชิงเปิดประตูเข้าไปยืนจังก้าเท้าเอวมองไปบนเตียงที่มีสามีแกล้งนอนหลับกับลูกน้อยสองตัวที่นอนกลมกลืนอยู่ใต้ผ้าห่มจนแทบจะมองไม่เห็น... มองไม่เห็นเลยจ้า~

“ทำไมยังไม่นอนกันอีกนี่สี่ทุ่มกว่าแล้ว คุณแม่บอกให้กลับไปนอนที่ห้อง”

.........................................................

 

“เควิน!!!!”

“ครับ!!/ครับ!!/ครับ!!”

เรียกชื่อทีเดียวได้เสือสามตัว....

ทั้งอี้ฟานฟาเธอร์ อี้ฟานทูเอ็นดีและอี้ฟานทรีอาร์ดีขานรับพร้อมกันอย่างพร้อมเพรียงเมื่อถูกเรียกชื่อเควิน ลูกชายสองตัวของเขาคลานออกมาจากผ้าห่มส่วนคุณพ่อก็ลืมตาขึ้นมองอย่างไม่มีสีหน้าตกใจหรือสำนึกผิด ที่เทศไปเมื่อวานนี่ไม่เข้าหัวสมองมึงกันเลยใช่ไหม

“คุณแม่บอกให้ไปนอนตั้งแต่สามทุ่ม ทำไมน้องอู๋กับน้องฟ่านยังไม่ไปนอน” อี้ชิงเดินเข้าไปยืนเท้าเอวข้างลูกชายที่ทำสีหน้าอ้ำอึ้งพูดไม่ออก แต่สุดท้ายก็เป็นอู๋ฟ่านที่พูดขึ้นมาแทนน้องนาย

“กำลังจะไปนอนแล้วครับ”

“รีบไปเลย” อี้ชิงเดินถอยหลังหลบทางให้ลูกเดินลงจากเตียงแล้วมองดูสองทหารทำท่าทางกวนประสาทเดินพาเหลดออกไปจากห้องโดยแกว่งมือเลียนแบบทหาร น่าแปลกที่วันนี้ทั้งอี้ฟานและอู๋ฟ่านไม่อ้อนเหมือนทุกครั้ง ก็คงจะทำใจยอมรับโทษได้แล้ว แบบนี้แสดงว่ามีพัฒนาการค่อยแตกต่างจากพ่อมันหน่อย

“ถ้าคริสจะนอนก็ปิดไฟเลยก็ได้ อี้จะลงไปดูหนังต่อ” อี้ชิงพูดสั่งสามีที่นอนมองตาละห้อยอยู่ที่เตียง วันนี้มีซีรีย์ตอนดึกแสดงเป็นตอนสุดท้ายเขาจะไม่พลาดแน่ เพราะงั้นอย่าหวังมานอนจ้ำจี้ด้วยมินจุนของเขาสำคัญกว่าตัวสล๊อตขี้เกียจเป็นไหนๆ

“ครับ” คริสตอบเท่านั้นก็ไม่ได้ว่าอะไรต่อ เขาเขยิบตัวไปดึงไฟหัวเตียงแล้วรอให้ภรรยาปิดไฟดวงใหญ่ให้จนเดินพ้นประตูออกไปคริสรู้สึกว่าช่วงนี้อี้ชิงจะเป็นแม่นางฮีโตเลี่ยมช่างหงุดหงิดและอารมณ์แปรปรวนเหลือเกิน เดี๋ยวก็ดีเดี๋ยวกก็ร้ายไม่ใจดีอย่างแต่ก่อน สงสัยเมนส์ไม่มา....

+

 

3:20

อี้ชิงปิดโทรทัศน์ปิดไฟห้องโถงแล้วเดินขึ้นบันไดเตรียมตัวไปนอนที่ชั้นสอง ป่านนี้อีสามตัวนั้นคงนอนหลับกันไปแล้ว เขาเดินไปเปิดประตูห้องนอนและปิดเบาๆ ค่อยๆเดินช้าๆฝ่าทางมืดๆจนไปถึงขอบเตียงแล้วจึงนั่งลงยกขาวางพาดบนเตียงหยิบผ้าห่มคลุมขาเตรียมตัวเอนหลังนอน แต่อยู่ๆก็ต้องสะดุ้งจนอุทานออกมาเมื่อมือคลำไปเจออะไรขยุกๆอยู่ใตผ้าห่ม เขารีบเขยิบไปเปิดไฟหัวเตียงแล้วเลิกผ้าห่มขึ้นทันที

“ขึ้นมานอนแล้วหรอคะ” คริสพูดงัวเงียพร้อมกับยกมือขึ้นปิดตาจากแสงแล้วพลิกตัวหนี

อี้ชิงถอนหายใจอย่าโล่งอกเมื่อเห็นว่าไอ้ตัวที่ขยุกๆอยู่ใต้ผ้าห่มเป็นลูกชายคนเล็กเองที่แอบมานอนซ่อนอยู่เนียนๆใต้ผ้า พอนึกแล้วมันก็อดสงสารไม่ได้เขาเลยจับตัวลูกชายคนเล็กเขยิบขึ้นมานอนบนหมอนก่อนจะขยับตัวลูกคนโตตามขึ้นมาติดๆแล้วจึงเอื้อมมือไปปิดไฟหัวเตียงก่อนจะเอนหัวลงหมอนแล้วหันไปนอนกอดลูกชายตัวเล็กทั้งสองคนเอาไว้

ไม่ใช่ว่าอยากใจร้ายหรือกลัวว่าลูกจะเป็นลูกแหง่ติดแม่หรอก อี้ชิงเชื่อว่าทั้งอู๋ฟ่านและอี้ฟานสามารถนอนคนเดียวได้แต่เขากลัวว่าอีสองเสือนี่จะรักเขามากเกินไป เดี๋ยวพอโตก็มีอะไรๆให้ใส่ใจเยอะแยะไม่ใช่จะมาเกาะติดแจทั้งวัน แต่เอาจริงๆก็ต้องยอมรับว่าอี้ชิงก็แอบนึกเหมือนกันถ้าวันนึงลูกโตและไม่ต้องการเขาถึงวันนั้นจะเหงาหรือเปล่า

ถ้าลูกรักแฟนหวงเพื่อนมากกว่าจะรู้สึกแย่ไหม เชื่อเลยว่าแม่หลายคนต้องคิดแน่แต่ก็ทำยังไงได้ คงต้องปล่อยให้เป็นเรื่องของเวลาส่วนเขาก็ยังมีคริส ถึงจะไม่ใช่แต่ก็คล้ายๆกัน ป่วนได้เหมือนกันไม่แพ้ลูกเลย นี่ขนาดอายุป่านนี้ยังไม่รู้จักอะไรควรไม่ควร มันน่าฆ่าให้ตายจริงๆ

เฮ้อ....แต่ก็เอาเถอะ ชีวิตเขามีแค่นี้จริงๆ ไม่มีอะไรบนโลกที่มีค่าไปมากกว่านี้แล้วก็ต้องดูแลให้ดีไม่ว่าตัวเองจะไหวหรือไม่ก็ตาม...

 

 

9:35.....

“ตื่นสาย.... ไม่ทันรถโรงเรียน พ่อก็นอนไม่ตื่นไม่ทันไปส่ง...เมื่อคืนทำอะไรกันอยู่....” ราวกับเหตุการณ์เดจาวูอีกครั้ง อี้ชิงยืนเท้าเอวอยู่หน้าลูกเสือสามตัวที่นั่งก้มหน้านิ่งเรียงกันบนโซฟา วันนี้เขาปลุกลูกตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า ถอดชุดนอนให้ อุ้มตั้งแต่เตียงไปลงอ่างอาบน้ำแล้วก็สั่งให้พ่อมันอุ่นกับข้าวให้ก่อนจะออกไปซื้อของเพิ่มที่ตลาดตอนเช้าเพราะขี้เกียจไปซุปเปอร์ตอนบ่าย จากนั้นก็เลยไปทำธุระนิดหน่อยพอกลับบ้านมาเห็นบ้านเงียบสนิทนึกว่าอีสามอู๋ไปทำงานไปโรงเรียนกันหมดแล้ว

ที่ไหนได้...อีตัวพ่อยังนอนหลับอยู่บนเตียง ลูกชายคนโตก็นอนอยู่กับพ่อ ส่วนอีลูกคนเล็กนี่แต่งชุดนักเรียนพร้อมหลับคาโซฟาอยู่หน้าทีวีโดยที่ในจอยังเปิดการ์ตูนอยู่ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่ได้ลดความผิดเลยสักนิด

“ก็รถโรงเรียนไม่รอ อู๋ฟ่านยังไม่ตื่น พอปลุกคุณพ่อคุณพ่อก็ไม่ตื่น” อี้ฟานที่สามเงยหน้าตอบคุณแม่หวังให้ตัวเองพ้นผิด เขาอุตส่าห์อาบน้ำแต่งตัวแล้วรีบมาดูการ์ตูนแต่ง่วงมากเลยหลับไป....ที่จริงเขาไม่ได้ปลุกพ่อหรอก...แต่พ่อหลับคงไม่กล้าเถียง...

“โถ่ แค่วันเดียว โรงเรียนเนิร์สเซอร์รี่ไม่เคร่งหรอก” คริสตอบถูๆถากๆ เขารู้ว่ามันเป็นเรื่องของความรับผิดชอบแต่ทำไงได้ก็มันเลยเวลาไปแล้วจะไส่งลูกตอนนี้ครูคงตลกตาย

ครืน~

ราวกับรำแสงพิฆาตถูกปล่อยจากดวงตาแม่นางฮีโตเลี่ยม อู๋ฟ่านกำตุ๊กตาอุลต้าแมนที่ชอบไว้แน่นราวกับจะให้มันปกป้องจากคุณแม่จอมโหด เขายกมันขึ้นทำทาบินผ่านไปมาตรงหน้าพร้อมกับทำเสียงเอฟเฟคจนน้ำลายแตกฝอย

“ฉันจะจัดการแก!” อู๋ฟ่านทำท่าอุลต้าแมนปล่อยพลังใส่คุณแม่ที่ยืนเหล่ตาอยู่ตรงหน้าท่ามกลางความอึดอัดของคุณพ่อและน้องชาย จะทำไงได้ก็เรื่องมันผ่านไปแล้วขาดเรียนแค่วันเดียวไม่เห็นเป็นไร

“น้องอู๋...ดื้อจังเลยเราเนี่ย เฮ้อ...เดี๋ยวจะโดนหวด เมื่อคืนทำอะไรกันไม่หลับไม่นอน” อี้ชิงถอนหายใจพูดเสียงอ่อนนั่งยองๆลงหน้าลูกชายด้วยความเหนื่อยใจ ไหนๆดุไปก็เท่านั้น ว่าไปก็เท่านั้นมันคงไม่จำเป็นที่จะต้องบ่นกันไปถึงเที่ยงถึงบ่าย

“นอนรอคุณแม่” อี้ฟานที่3ตอบเสียงดังฟังชัด เมื่อคืนเขาแอบนอนรอคุณแม่ใต้ผ้าห่มพ่อนานมากๆจนเผลอหลับไป ตื่นมาอีกทีก็เป็นตอนเช้าที่แม่มาปลุกแล้วแถมง่วงจนลุกไปไหนไม่ไหวแม้แต่จะเดินไปห้องน้ำ

“เดี๋ยวจะหวดให้กระเด้งทั้งคู่ แล้วทำไมคุณพ่อไม่ไปทำงานคะ” อี้ชิงหันไปเล่นงานคริสอู๋จอมเนียนที่ยังนั่งหาววอดๆอยู่อย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร วันนี้มีตารางเข้าทำงาตอนน10โมงเช้าป่านนี้พ่อท่านยังไม่อาบน้ำอาบท่า ปลุกให้คอยดูลูกไปส่งลูกไปโรงเรียนตอนเช้าก็ดันหลับจนลืม มันน่าสอยสักทีจริงๆ

“งืม....” คริสเหมือนจะพูดอะไรแต่ก็ไม่พูดแล้วก็ทำท่าหันซ้ายหันขวาแล้วก็คว้ามอนอิงไปวางไว้ติดพนักแขนก่อนจะเอนตัวนอนทั้งๆที่ภรรยายังบ่นไม่จบ งานมันก็ไม่ได้สำคัญขนาดนั้นแค่เข้าไปดูเอกสารเล็กๆน้อยๆแต่อี้ชิงไม่เข้าใจเลยเอามาคิดเปนเรื่องใหญ่โต

อี้ชิงมองหน้าสามทหารเสือที่เริ่มทำหน้าเบื่อเหมือนทองไม่รู้ร้อน ขนาดพูดดีๆก็ยังดื้อ หวดแล้วก็ยิ่งดื้อ ว่าก็ไม่ฟังแบบนี้มันต้องลงทัณฑ์สถานเดียว

“ลงโทษ! คุณแม่จะย้ายไปอยู่บ้านคุณปู่3วัน!!!!!”

 

 

*

*

*

 

“คุณแม่หิวน้ำ”

“ครับผม” แค่เพียงได้ยินเสียงเปรยจากแม่นางฮีโตเลี่ยมที่นั่งครองบัลลังห์อยู่บนโซฟาและคอยควบคุมรีโมทโทรทัศน์ดู เด็กชายอี้ฟานก็รีบลุกขึ้นวิ่งหายเข้าครัวเพื่อที่จะไปเอาน้ำมาให้กินทันทีเพราะกลัวว่าถ้าชักช้าคุณแม่คนสวยจะหนีไปบ้านคุณตา

“นวดแรงๆ” อี้ชิงออกปากสั่งสามีที่นั่งนวดไหล่อยู่ด้านหลังโดยที่ปากก็คอยรับส้มที่ถูกป้อนโดยลูกชายอีกคนอยู่ไม่ห่าง...มันต้องอย่างนี้ต้องเป็นก็อตซิล่าสัตว์เลี้ยงของแม่นางฮีโตเลี่ยมแบบนี้ถึงจะดี

“คุณแม่หิวข้าวหรือยังครับ” เด็กชายอู๋ฟ่านถามคุณเอ่ยถามคุณแม่ที่ยังดูซีรีย์น่าเบื่อไม่หยุด ตั้งแต่เช้าเขายังไม่ได้กินข้าวเลยนี่ก็จะเที่ยงแล้วท้องมันปั่นป่วนร้องโครกครากไปหมด

อี้ชิงเหมือนจะชะงักไปชั่วครู่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าลูกยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้าป่านนี้คงหิวหน้าดู ขืนปล่อยไว้โรคกระเพาะจะตามไปแดกตามๆกัน ถึงจะยังอยู่ในโหมดนางยักษ์แต่ก็ไม่ปล่อยให้ลูกหิวตายหรอก

“อือ...อยากกินอะไรเดี๋ยวคุณแม่ทำให้กิน” อี้ชิงยื่นมือไปรับแก้วน้ำจากลูกชายที่วิ่งเอาน้ำมาให้จนน้ำหกก่อนจะดึงตัวลูกชายขึ้นมานั่งบนตักแม้ว่าตัวเองจะนั่งอยู่บนตักสามีอีกทีก็ตาม...ปล่อยให้พ่อมันขี้แตกตายไปเลย

“อะไรก็ได้ครับ” อู๋ฟ่านตอบแล้วเกาะแขนคุณแม่ถูไถหัวไปมาที่ต้นแขนเปลี่ยนสภาพจากเสือเป็นแมวน้อย เพราะถ้าขืนยังดื้อแล้วคุณแม่หอบกระเป๋าหนีไปจริงๆจะอดตายกันทั้งพ่อทั้งลูก

“โอเค งั้นลุกก่อนคุณแม่จะไปทำอาหาร” อี้ชิงยกร่างลูกชายคนเล็กไปวางบนโซฟาก่อนจะลุกยืนขึ้นเตรียมตัวไปหาอะไรให้ลูกเสือทาน ก็ไม่รู้ว่าควรจะโกรธหรืออะไรดี รู้ว่าลูกดื้อแต่ก็รัก จะตีก็ไม่กล้าแต่พอว่าก็ไม่ฟัง...แต่ช่างมันเถอะ ตราบใดที่เขาไม่เหนื่อยตายไปซะก่อนก็มีปัญญาพอจะดูแลลูกเสือให้มันโตไปจนตลอดรอดฝั่งถึงจะไม่อยากให้โตก็เถอะ.... ❤

 

END LITTLE PART ❤

TALK




5555555 มาช้ามากเลยพาร์ทนี้เพราะมัวแต่ไปทำอะไรก็ไม่รู้ ตอนนี้ไม่มีสาระเท่าไหร่แฮะ สงสาร3ทหารจริงจริ๊ง~ จริงๆจะตั้งเป็นสเปเชี่ยลแต่ไหนๆก็ไหนๆลงเป็นตอนไปเลยแล้วกัน อย่าลืมติดแท๊ก #ฟิคทหารเสือ และกดแอดแฟนพันธุ์แท้ด้วยนะคะ :D  ขอบคุณที่อ่านค่ะ




เอ็นจอยรีดดิ้ง!!!