เธอเข้ามาแค่เพียงชั่วคราว...หรือมาค้างคืนตลอดไป
ใช่ไหม... ว่าเธอรักจริงไม่ใช่หลอกๆ
เธอแน่ใจ... กับคำพูดเธอแค่ไหนที่บอกรักกัน
It's not one-night stand ใช่ไหมเธอ…
ในช่วงเวลาสายๆเกือบเที่ยงอี้ชิงนั่งกอดเข่าอยู่ที่สะพานกลางน้ำอย่างไม่รู้ว่าจะทำอะไร ตอนนี้แดดยังไม่จัดมากมีลมพัดเป็นระยะกำลังสบายได้ที่ หลังจากคุยกันที่ชายหาดคริสก็รับปากว่าไปส่งเขากลับโซลโดยที่ตัวเองจะกลับไปด้วยแต่เขาไม่รู้ว่าคริสจะกลับแคนาดาเลยหรือไปหาฟาดสาวต่อ...แต่แน่นอนหละว่ามันไม่ใช่เรื่องของเขา หลังที่คุยกันแค่นั้นอี้ชิงก็ไม่คุยอะไรกับคริสอีกเลยเพราะเขาหนีออกมานั่งนอกบ้านโดยมีเหตุผลคือไม่อยากให้คนแปลกหน้ามารับรู้ความอ่อนแอของตัวเอง
ตอนนี้สภาพจิตใจอี้ชิงแย่ไปหมด ทั้งเสียใจทั้งเหงารู้สึกอ้างว้างอย่างบอกไม่ถูก เหมือนจะเข้มแข็งก็ไม่ใช่แต่จะเรียกว่าอ่อนแอก็ไม่ถึงกับขนาดต้องร้องห่มร้องไห้ให้ใครต่อใครมาสนใจ อี้ชิงไม่รู้ว่าคริสจะกลับตอนไหนแต่เขาคงจะต้องคิดถึงที่นี่แน่ๆตอนอยู่ที่โซลเพราะถึงมันจะเป็นช่วงเวลาอันสั้นแต่ก็เป็นช่วงเวลาที่เกิดความรู้สึกมากมายเหลือเกินกับตัวเขา ทั้ง รัก เหงา เศร้า เจ็บ มีทั้งเรื่องดีๆและไม่ดีแต่อย่างน้อยก็ได้รู้สึกดีสุดๆอย่างที่ไม่เคยเป็นถึงตอนสุดท้ายมันจะเป็นแค่เรื่องโกหกก็ตาม
อี้ชิงปล่อยให้น้ำตาที่ไหลเป็นพักๆเหือดแห้งไปกับสายลมอย่างไม่คิดจะเช็ดมันออก หลังจากวันนี้เขาคงต้องกลับไปทำงานเดิมๆและผ่านผู้ชายมากมายจนกว่าจะแก่โดยที่ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้เจอกับความรักเมื่อไหร่ อี้ชิงไม่รู้ว่าตัวเองกำลังหวังอะไร มันก็เหมือนกับรักแรกในเด็กสาว คนที่ไม่เคยมีแฟนก็มักจะบอกว่าอยู่คนเดียวได้แต่พอได้ลองมีความรักสักครั้งนึงมันก็โหยหาไม่หยุดไม่ต่างอะไรจากเขาในตอนนี้
อี้ชิงแค่กลัวว่าวันนึงในอนาคตเขาอาจจะต้องซื้อเด็กกินหรือใช้เงินเลี้ยงผู้ชายเหมือนกับฮโซอบ ถ้าไม่แย่เกินไปก็อาจจะได้มีแฟนบ้างถ้าลองหาตามเว็บหาคู่...แต่เดี๋ยวโดนขอสวิงอยู่ดี...
คริสเข้ามาพัวพันกับเขาแค่ไม่กี่คืนแต่สามารถเปลี่ยนโลกทั้งใบของอี้ชิงทั้งหมดด้วยคำพูดหวานหูและคำโกหกรวมถึงการกระทำต่างๆที่หลอกให้เขาตกหลุมพรางจนสุดท้ายอี้ชิงก็เป็นแค่คนๆหนึ่งที่พยายามจะปีนให้พ้นจากปากหลุม ทั้งๆที่เขาระวังมาตลอดพยายามไม่ตกหลุมรักใครจริงจรังแต่ก็พลาดจนได้แถมยังเป็หลุมที่ลึกจนอยากเกินกว่าจะปีนกลับขึ้นมา...เริ่มต้นที่ชั่วคราวก็อย่าหวังจะได้เป็นตลอดไป
บางทีการปล่อยให้กระเทยขี้มโนอยู่นโลกจินตนาการของตัวเองก็ยังดีกว่าการหลอกให้ฝันกลางวันทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่เป็นความจริง ก็จะเป็นไปได้ยังไงชีวิตกลางคืนที่แสนตกต่ำของสาวประเภทสองกับหนุ่มหล่อเพอร์เฟคหน้าที่การงานดี ถ้าเป็นไปได้อี้ชิงก็อยากจะกระโดดน้ำตายหนีความจริงมันซะตอนนี้ถ้าไม่ติดว่าเขากลัวตาย...
คนตัวเล็กลุกยืนขึ้นเพราะแสงแดดที่เริ่มส่องจัด อี้ชิงเดินหันหลังกำลังจะกลับเข้าไปที่ตัวบ้านเพื่อหลบแดด เขาเห็นคริสยืนอยู่ทำท่าเหมือนจะเดินมาแต่ก็ไม่มา อี้ชิงเลือกที่จะไม่ใส่ใจเขาเดินไปตามแผ่นไม้ใกล้เข้าตัวบ้านเรื่อยๆจนสวนกับคริสที่ยืนอยู่ แรงฉุดที่ข้อมือทำให้อี้ชิงรู้สึกอึดอัดกับสถานการณ์ก้ำกึ่ง
“ร้องไห้หรอคะ...” คริสดึงตัวคนตัวเล็กเข้าไปใกล้ก่อนจะก้มหน้าลงมาจนปลายจมูกแทบจะแตะหน้าผากทำท่าเหมือนจะจูบ อี้ชิงไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงเขาใช้สองมือดันตัวชายหนุ่มให้ออกห่างและบิดข้อมือออกจากการเกาะกุมก่อนจะเดินหนีเข้าบ้านไป ไม่ใช่ว่ามองไม่เห็นสีหน้าแย่ๆของคริสแต่ตอนนี้อี้ชิงเองก็ไม่เข้มแข็งพอจะรองรับความรู้สึกของใครเช่นกัน
คนตัวเล็กเดินเข้าไปในห้องนอนที่เคยเป็นรังรักและเป็นสถานที่ๆเขาเคยมีความสุขที่สุดแต่ไม่ใช่เพราะเซ็กส์ ไหนๆก็จะกลับโซลแล้วอี้ชิงก็จะขอนอนกลางวันเป็นครั้งสุดท้าย หลอกฝันตัวเองให้มีความสุขที่สุดก่อนกลับไปใช้ชีวิตกลางคืนเหมือนเดิม น้ำตาของเขายังคงไหลไม่หยุดแต่อี้ชิงก็ไม่คิดจะเช็ดมันออก
เขาเดินไปล้มตัวลงบนเตียงก่อนจะยกผ้าห่มขึ้นคลุมถึงไหล่ เพียงไม่นานเสียงเปิดและปิดประก็ตูทำให้เขารู้ว่ามีคนเข้ามา อี้ชิงไม่ได้เช็ดน้ำตาออกหรือพยายามปกปิดเขาแค่กลั้นเสียงสะอื้นไม่ให้มันดังเท่านั้น แรงยวบที่ๆนอนทำเอาคนตัวเล็กรู้สึกเกร็งไปหมดเขารู้สึกได้ว่าคริสกำลังล้มตัวนอนลงข้างเขาๆก่อนที่จะรู้สึกว่ามีมือสอดเข้ามากอดเอวเอาไว้แน่นพร้อมกับลมหายใจร้อนๆที่เป่ารดต้นคอ
“อี้ชิง...บอกคริสได้ไหมว่ารู้สึกยังไง...” เสียงทุ้มกระซิบถาม คริสไม่ได้มาตอกย้ำหรือกวนประสาทเขาแค่อยากพูดคุยแบบตรงไปตรงมาเหมือนคนตะวันตกเพราะคริสกำลังสงสัยว่าคำว่าชอบของเขากับอี้ชิงมันต่างกันมากหรือต่อให้อี้ชิงรักเขาคริสก็คิดว่ามันควรมีเหตุผลมากกว่านี้ไม่ใช่แค่อารมณ์
“อึก...” คำถามของคริสทำเอาอี้ชิงแทบกลั้นสะอื้นไม่อยู่ เขาไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกตัวเองตอนนี้ยังไง เหงา อ้างว้าง หวังหรือสิ้นหวัง? ความรู้สึกมันตีรวนกันไปหมดในหัวจนจัดระเบียบไปถูกไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงให้คนตัวสูงเข้าใจ
“บอกได้ไหมครับว่าทำไมต้องยึดติดกับคริสมากขนาดนี้...” คริสไม่ได้หลงตัวเอง เขาเชื่อว่าอี้ชิงจะเข้าจความหมายของคำถาม คริสกำลังถามว่าทำไมคนตัวเล็กถึงยึดติดกับความรักมากราวกับว่ามันเป็นของสำคัญที่สุดในชีวิต
“ฮึก...ไม่...อี้ตอบไม่ได้...อึก” อี้ชิงยกมือขึ้นปปิดปากกลั้นสะอื้น รู้สึกสมเพชตัวเองอย่างบอกไม่ถูกที่มาหลงรักใครก็ไม่รู้แค่ข้ามคืนแถมยังอกหักอีกต่างหาก
“.....งั้นรู้สึกยังไงหรอ.....”
“คริสจะรู้สึกยังไงหรอ...ถ้าบนโลกนี้ไม่มีใครสักคนที่เกิดมาเพื่อเรา”
“.............................”
“อึก...จะรู้สึกยังไงถ้าชีวิตไม่ได้ถูกกำหนดให้มีความรัก แต่ไคว่คว้ามันจนเป็นได้ตำแหน่งที่ระบายความใคร่แทนผู้หญิง....”
ใช่....ถ้าพูดถึงกระเทยใครๆก็นึกถึงเรื่องอย่างว่ามาเป็นที่หนึ่ง มีเยอะแยะไปผู้ชายที่อยากใคร่จนหน้ามึดแล้วมาลงกับกระเทยแต่ถ้าให้เลือกใครสักคนมาเป็นแฟนหรือคนรักยังไงร้อยทั้งร้อยก็ต้องเลือกผู้หญิงอยู่ดี หรือแม้แต่ทอมหรือเกย์ที่ผิดเพศเองก็ยังไม่เลือกกระเทย...
“มีลูกก็ไม่ได้ ผู้หญิงก็ไม่ใช่ ผู้ชายก็ไม่ใช่....”
“ความรักที่รู้ว่ามีแค่คืนเดียวแต่ก็ยังพยายามจะหลอกตัวเองยื้อให้มันยาวกว่านั้น”
“คนที่โดนกอดเพราะความใคร่แค่ตอนกลางคืนตื่นมาแล้วไม่เจอใคร...”
“ถ้าเป็นแบบบนั้นคริสจะรู้สึกยังไงหรอ....”
อี้ชิงกัดปากกลั้นสะอื้นสุดตัว กี่ปีแล้วที่เขาใช้ชีวิตวนเวียนกับวงจรพวกนี้อย่างไม่หลุดพ้น ทุกครั้งที่อยู่บนเตียงอี้ชิงรู้สึกว่าตัวเองเป็นที่ต้องการเสมอไม่ว่าจะขึ้นเตียงกับใครพอเวลาผู้ชายหน้ามึดก็พูดได้ทุกอย่างตั้งแต่ปั้นยอจนถึงบอกรัก ทั้งๆที่รู้ว่าโกหกทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องจริงแต่ก็ยังหลอกตัวเองอยู่ทุกคืนวัน แค่หวังจะเจอคนที่รักจริงๆยังยากแล้วคนที่จะคบกันหรืออยู่ด้วยตลอดไปก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่
“.....................”
“อย่าทำเหมือนชอบถ้าคริสไม่จริงจัง มันทำให้อี้เสียใจ...ฮึก....”
เธอเข้ามาแค่เพียงชั่วคราว...หรือจะรักกันตลอดไป
ได้ไหม... ถ้าไม่รักจริง...อย่าเริ่มอย่าหลอก
เธอแน่ใจ....อย่าตัดสินใจชั่ววูบมาบอกรักกัน
เพราะฉันจริงจัง เมื่อรักใคร
It's not one-night stand ใช่ไหมเธอ…
“................” คริสรู้สึกหน่วงไปทั้งอกอย่างไม่เคยเป็น ทุกครั้งที่เขานอนกับพวกผู้หญิงหรือสาวประเภทสองเขาไม่เคยนึกถึงเรื่องพวกนี้ คริสไม่เคยนึกว่าอี้ชิงจะคิดเรื่องนี้ตลอดเวลาในตอนที่เขาเอาแต่หยอดคำพูดหวานหูเพื่อที่จะได้ร่างกายมาครอบครอง...
มันผิดที่ใคร...ผิดที่อี้ชิงที่ตกหลุมรักคนง่ายหรือผิดที่คริสที่ทำนิสัยไม่ดีชอบแสดงออกเหมือนกับว่าชอบ
คริสยอมรับว่าเขาพูดกับผู้หญิงคนอื่นๆในแบบเดียวกันกับที่พูดกับอี้ชิง แต่มันต่างกันตรงที่ความรู้สึกภายในว่าพูดกับใคร พูดส่งเดชหรือพูดออกมาจากใจและกับอี้ชิงเขาไม่ได้โกหก…
“คริสกำลังหลงรักอี้จริงๆ แต่คริสแค่ไม่มั่นใจ....”
ฉันไม่ได้พูดง่ายๆ กับใคร
ฉันใช้คำนี้กับคนที่รัก
ฉันพูดว่ารักออกมาจากหัวใจ
You surely right. It' s right. That' s right
ฉันใช้คำนี้กับคนที่รัก
ฉันพูดว่ารักออกมาจากหัวใจ
You surely right. It' s right. That' s right
“ถ้าไม่มั่นใจก็ไม่ต้องพูด มันไม่มีประโยชน์...ฮึก”
ฉันก็ไม่รู้มันจริงหรือเปล่า
ฉันก็ไม่รู้มันจริงไหมที่เธอบอกรัก
ที่เธอบอกฉัน ฉันจะเชื่อเธอได้ไหม
You surely right. It' s right. That' s right
“อยู่กับคริสนะ คริสสัญญาว่าคริสจะไม่ทำให้อี้เสียใจ เชื่อใจคริสนะ....” คริสไม่รู้ว่าตัวเองพูดอะไรออกไป ถ้าความรู้สึกรักมันจะทำให้เขาโง่หรือกลายเป็นคนตาบอดคริสก็จะยอมเป็นคนโง่ ตอนนี้เขารู้แค่ว่าตัวเองจะต้องทำอะไรสักอย่างให้อี้ชิงอยู่กับเขา คริสไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันรุนแรงมากแค่ไหน แต่ถ้าตัดความไม่มั่นใจออกไปคริสก็เชื่อว่ามันเขากำลังตกหลุมรัก...
“อยากฟังหรือเปล่า...คริสรักอี้ชิง...อยู่กับคริสนะ...”
+
ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่หลับไปจนมาตื่นเอากลางดึกอีกทีเพราะถูกปลุก อี้ชิงลุกขึ้นงัวเงียยกมือขึ้นขยี้ดวงตาที่บวมช้ำเพราะผ่านการร้องไห้อย่างหนัก เขามองดูนาฬิกาผนังที่บอกเวลาเที่ยงคืนสิบนาทีก่อนจะลุกขึ้นยืนเดินโงนเงนออกจากห้องนอน เมื่อกี้คริสเดินเข้ามาปลุกเขาบอกให้ออกไปข้างนอกแล้วตัวเองก็เดินหายไป บางทีขับรถกลางคืนมันอาจจะไม่ร้อนเหมือนตอนกลางวันก็ได
อี้ชิงเดินออกจากห้องนอนเตรียมตัวเดินออกจากประตูบ้านถ้าไม่ติดว่าสายตาดันเหลือบไปเห็นสะพานกลางน้ำที่ถูกจุดไฟประดับด้วยคบเพลิงทอดยาวไปถึงกลางน้ำ เขาเห็นคริสนั่งหันหลังให้อยู่ที่สะพานโดยที่ไม่ต้องรอช้าอี้ชิงเลือกที่จะเดินไปเปิดกระจกบานเลื่อนแล้วเดินไปตามสะพานทันที ลมเย็นๆพัดวูบจนคนตัวเล็กต้องกอดตัวเองไว้แน่น เขาเดินเข้าไปใกล้คริสเรื่อยๆจนเห็นคนตัวสูงกำลังดื่มอะไรสักอย่างในแก้วก่อนจะวางมันลงข้างตัว
“มีอะไรหรือเปล่า” อี้ชิงพูดด้วยน้ำเสียงแปลกๆเพราะการร้องไห้อย่างหนักทำให้เขาหวัดกินจนเสียงแทบจะแหบ คริสไม่ได้พูดอะไรแค่ตบมือลงกับที่ว่างข้างๆเป็นเชิงให้เขานั่งลงซึ่งอี้ชิงก็ไม่ปฏิเสธ เขานั่งลงข้างๆคริสก่อนจะแหงนหน้ามองขึ้นไปบนฟ้าตามชายหนุ่ม
“มีอะไรหรอ” อี้ชิงไม่เห็นว่าบนท้องฟ้ามันมีอะไรเขาจึงหันไปมองหน้าชายหนุ่มด้วยความสงสัย คริสยังไม่ได้พูดอะไรออกมาเขาสูดลมหายใจเข้าไปเต็มปอดก่อนจะโน้มตัวไปจับมือข้างขวาของคนตัวเล็กขึ้นมา
คริสมือล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อหยิบเอาแหวนทองคำขาวฝังเพชร0.35กระรัตออกมาก่อนจะสวมมันลงไปบนนิ้วนางโดยที่ไม่พูดอะไร อี้ชิงรู้สึกอึ้งไปหมดจนพูดไม่ออก เขาไม่รู้ว่าคริสกำลังเล่นตลกหรือทำอะไรกันแน่แต่การเอาแหวนเพชรราคาแพงมาสวมบนนิ้วเขามันไม่ใช่เรื่องน่าล้อเล่นเลย
“คริสไม่เคยขอใครหมั้น ไม่รู้จะพูดยังไง...” คริสนึกไม่ออกว่าเขาควรจะพูดยังไงดี เขาอยากให้อี้ชิงมั่นใจในตัวเขามากๆไม่ใช่แค่คบกันเป็นแฟนแบบหลักลอย คริสไม่รู้ว่าควรจะเรียกสถานะนั้นว่าอะไรดีความสัมพันที่เป็นมากกว่าแฟนแต่ไม่ได้แต่งงานเพราะอย่างนั้นคริสเลยหมั้นไว้ก่อนเลย
“..................”
“คริสไม่อยากให้อี้คิดว่าคริสล้อเล่น...อยู่ด้วยกันนะ” คริสยกฝ่ามือเรียวที่เพิ่งสวมแหวนไปหยกๆขึ้นมาจุมพิตลงที่หลังฝ่ามือ แน่นอนว่าการกระทำครั้งนี้เขาไม่เคยทำกับใครที่ไหนบนโลกไม่ว่าหญิงหรือชายและอีกอย่างคริสไมได้ใจป๋าขนาดลงทุนซื้อแหวนเพชรราคาแสนกว่าบาทมาหลอกผู้หญิงตัวเล็กๆคนเดียว คริสแค่อยากจะทำทุกอย่างให้อี้ชิงมีความสุขและคนตัวเล็กจะได้อยู่กับเขาตลอดไป
“ฮึก....” อี้ชิงยกมือขึ้นปิดปากกลั้นเสียงสะอื้น น้ำตาของเขาพลั่งพลูออกมาจำนวนมากในรอบที่เท่าไหร่ของวันก็จำไม่ได้ วันนี้คริสทำให้เขาร้องไห้หลายเรื่องทั้งเสียใจและสุขใจ...
คริสรั้งคนตัวเล็กตรงหน้าเข้ามากอดไว้แน่น เขาได้ทำสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ทำแล้วนั่นคือการแสดงออกที่ชัดเจนหนักแน่น อย่างน้อยก็ให้อี้ชิงได้อยู่กับเขาอาจไม่ใช่ตลอดไปแต่ก็ให้มากกว่าหนึ่งคืนเพื่อที่อี้ชิงจะได้เชื่อว่าคริสไม่ได้เหมือนกับผู้ชายพวกนั้นที่ผ่านมาใช้แค่ร่างกายและอี้ชิงไม่ใช่แค่สิ่งมีชีวิตที่ใช้ระบายความใคร่สำหรับเขา
“อยู่ด้วยกันสักปีแล้วค่อยแต่งงานนะ...”
“ฮึก...ฮื่อ...” อี้ชิงซบหน้าลงกับไหล่กว้างร้องไห้เสียงดังอย่างไม่ปกปิด เขารู้สึกรวนไปหมดทั้งใจเพราะความเอาแต่ใจของคนตัวสูงที่นึกจะทำอะไรก็ทำ อี้ชิงไม่อยากนึกอะไรต่อจากนี้อีกแล้ว ถ้าคริสจะยอมทำขนาดนี้เพื่อหลอกกระเทยคนเดียวอี้ชิงก็จะยอมโดนหลอกไปตลอดชีวิต
“อยู่ด้วยกันตลอดไปนะ....”
ฉันก็ไม่รู้มันจริงหรือเปล่า…ฉันก็ไม่รู้มันจริงไหมที่เธอบอกรัก
ที่เธอบอกฉัน.....ฉันจะเชื่อเธอได้ไหม
เธอไม่ได้รักวันเดียวใช่ไหม...
เธอจะมีฉันเรื่อยไปไหม....ตื่นมาตอนเช้าจะเจอเธอไหม....ไม่ใช่แกล้งให้หวั่นไหวแล้วก็ทิ้งกันไป...
เธอจะมีฉันเรื่อยไปไหม....ตื่นมาตอนเช้าจะเจอเธอไหม....ไม่ใช่แกล้งให้หวั่นไหวแล้วก็ทิ้งกันไป...
จบ?
กรี๊ดดดดดดด ร้องไห้เหมือนกันอะไรท์ คอดสงสารอี้ จริงๆถ้าให้อี้พูดมากกว่านี้แบบที่คิดในตอนที่แล้ว ีฝรั่งมันอาจจะเงิบไปเลย ฉึกๆ เลยไรงี้ เรื่องความรู้สึกไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะคะ อย่าเล่นกับความรู้สึกคนค่ะฝรั่ง = = สงสารแม่นางอี้ แต่...ฝรั่งมันก็หมั้นไว้ละ อะครึอะครึ เอาให้ดีนะ อย่ามาหลอกเทยนะคะ เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย =…=
ตอบลบโอยยยย รักเทยเดอะซีรี่ย์มาก ชอบมากๆ ขอเป็นแฟนคลับเทยอี้ด้วยคน ^ ^
เรื่องแรกที่อ่านเลยนะค่ะ ><
ตอบลบน้ำตาซึมเบย
ตอบลบ